In deze rubriek
Hart aan het werk in de zorg
zal de komende tijd aandacht zijn voor individuele verpleegkundigen
in de particuliere thuiszorg werkzaam via het Verpleeg Collectief particuliere thuiszorg.
Mia Raessens - Verpleegkundige niveau 4
Met de huidige tekorten in de zorg is het verwonderlijk dat oudere zorgverleners niet gestimuleerd worden om te blijven werken. Voor sommige zorgverleners geldt dat ze liever niet willen stoppen met de zorgverlening.
Zo ook Mia Raessens, verpleegkundige en al jaren zzp’er in de zorg. Mia is nog steeds werkzaam in de particuliere thuiszorg. Het levensverhaal van Mia is een bevlogen geschiedenis, deze wordt grotendeels bepaald door haar af en toe kordate beslissingen. Als je Mia ontmoet schat je haar in als een dame van 65 jaar, misschien iets ouder, maar wel daar in de buurt. Mia is modern gekleed, oogt fit en van haar Brabantse roots is niet veel te horen. Mia heeft haar leven lang gesport en tennist nog steeds. Vroeger liep Mia ook wekelijks hard en deed ze mee aan ( halve ) marathons. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Tegenwoordig oefent Mia nog elke ochtend. Niet alleen om lichamelijk op te laden maar ook om geestelijk te ontspannen. De oefeningen zijn gebaseerd op de Tibetaanse riten, je doet elke oefening uiteindelijk 21 keer. ‘De fontein der jeugd’ noemen ze het ook wel. Mia werkt voor het Verpleeg Collectief als zelfstandig zorgverlener. Ze kwam daar te werken op haar 73ste. Mia werkt nog steeds op de zorgadressen, maar selecteert daar wel in wat voor haar haalbaar is. Een hele nacht opblijven om zorg te verlenen dat doet ze niet meer.
Mia is een geboren Brabantse en heeft haar jeugd doorgebracht in Nuenen. Ze heeft haar opleiding gedaan op de kinderafdeling van het Sint Jozefziekenhuis in Eindhoven in 1957. Daar deed ze de in-service opleiding voor verpleegkundige niveau 4.
In-service opleiding tot verpleegkundige niveau 4
De in-service opleiding was erop gericht de praktijk en het leren direct te combineren. Na haar opleiding tot verpleegkundige heeft Mia in de wijkzorg gewerkt in de Eindhovense wijk Tongelre. "Het werk op zich is eigenlijk niet veel veranderd in de jaren, wel zijn er meer hulpmiddelen, vertelt Mia. Uiteraard waren er toen nog geen steriele wegwerpspuiten. Nadat mijn dienst erop zat gingen de spuiten mee naar huis om thuis uit te koken. Dat is tegenwoordig ondenkbaar is geworden."
Mia deed na haar opleiding tot verpleegkundige A , de opleiding Kraamverpleging in het Westeinde ziekenhuis in Den Haag. Dat was in 1959. "Samen met 4 andere verpleegkundigen woonde ik en een huis en deden we samen de opleiding. We liepen in witte uniformen en waren ondertussen bruin geworden op het Scheveningse strand, vertelt Mia". " Ik heb daar een hele mooie tijd gehad. Na de opleiding ging ik weer wonen bij mijn ouders in Nuenen. In Eindhoven heb ik daarna op het consultatie bureau gewerkt. Ik herinner me een dame van het woonwagenkamp met 7 kinderen, hele leuke mensen. Het stel ging trouwen met alle 7 kinderen achter zich aan richting het kapelletje." dat is me altijd bijgebleven vertelt Mia.
Daarna werd Mia verliefd en is ze getrouwd. Ze kregen samen 5 kinderen. "Ik assisteerde in die tijd bij bevallingen, dat was op oproepbasis." Toen was de huisarts nog degene die de thuisbevallingen deed. Dat was ad hoc werk uiteraard! Ze verhuisden voor het werk van haar man naar de omgeving van Ermelo.
"Om in de avonden te kunnen werken solliciteerde ik bij huize de Hoge Riet, een psychiatrisch ziekenhuis in Ermelo. Daar werd ik aangenomen en werkte ik in de avondzorg. Dat was wel pittig overdag voor de kinderen zorgen en in de avonden ook aan het werk. Daarnaast was het veel geregel met het vinden van een oppas. 9 maanden lang heb ik dat gedaan, mijn huwelijk liep echter niet zoals ik wilde. Ik scheidde van mijn man, in die tijd ook niet zo gebruikelijk als nu."
Herintreedster Verpleegkundige
Na 18 jaar heeft Mia een herintrederscursus gevolgd, dat was in 1979. Ze ging toen ook scheiden. Op de examen dag van de cursus, moest ze ook naar de advocaat, die haar scheiding regelde. Erg nerveus was ze, maar ze slaagde.
Het was in die tijd heel normaal dat je werd ontslagen als je zwanger was of in ieder geval dat je stopte met werken. De herintrederscursus werd daarom ook door veel vrouwen gevolgd die de kinderen weer wat ouder hadden. Tegenwoordig blijven verpleegkundigen met kinderen aan het werk en blijven op die manier bekwaam. Mia was zes jaar thuis geweest en dacht aan de woorden van haar vader “Zorg dat je altijd zelf de kost kunt verdienen”.
Piano spelen voor de bewoners van het verzorgingshuis
Ik werkte van 1983 tot 1991 als hoofdverpleging in Verzorgingshuis “Huize Ruitersbos ” in Breda. Daarna in Dongen bij Breda ben ik van1991 tot 1996 gaan werken als subhoofd op psychogeriatrisch afdeling in het Verzorgingshuis “de Volckaert”. We hadden we een mooie piano staan waar ik regelmatig op speelde voor de bewoners. In de verzorgingstehuizen had je daar toen nog de tijd voor. Met de komst van de Wet langdurige zorg in 2015 zijn de verzorgingstehuizen afgeschaft. Ouderen blijven nu langer thuis totdat ze of particulier zorg inkopen of naar een verpleegtehuis gaan." Daar speelde ik iedere woensdag piano voor bewoners, waarvan vele reeds behoorlijk dement waren. Ondanks dat zongen ze uit volle borst de liedjes mee:
Kunt u nog zingen, zing dan mee!
Ook was daar een circuitje waar de bewoners zelf konden rondlopen, dat gaf ze veel vrijheid, alhoewel de ruimte natuurlijk wel afgebakend was. Ik vond het mooi om mee te gaan in de belevingswereld van mensen met dementie, dat werkt ook het beste. Toen ik 58 jaar was leek het mij tijd om te stoppen met werken. Ze vroegen me toen om langer te blijven en dat heb ik gedaan tot mijn 60ste. Ik heb er negen jaar met veel plezier gewerkt. Ik bleef fit door te tennissen en ik werd lid van de atletiekvereniging. Elke week liep ik 10 kilometer, een paar keer liep ik halve marathons." Van 1983 tot 1991 heft Mia gewerkt als Hoofd Verpleging in huize “Ruitersbos” in Breda. Doorwerken na pensioen heb ik nooit bewust over nagedacht.
Daarna is Mia gestopt met werken en is een jaar om huis geweest totdat ze werd gebeld voor een invaldienst. Het was een dienst in de particuliere zorg thuis. Dat betekende dat je 1 op 1 gaat werken en langere diensten achter elkaar bent bij 1 en dezelfde persoon. Dat beviel haar erg goed. "Ik werkte als zzp’ er en kon zo mijn eigen diensten bepalen. Mijn partner werd getroffen door de ziekte van Parkinson en dat ging eigenlijk snel bergafwaarts." Inmiddels is Mia oma en zelfs overgroot moeder. Mia past nog steeds graag op en kan dat goed combineren met haar werk als zzp’er.
Doorwerken na pensioen in de particuliere thuiszorg is werken in mijn eigen tempo
"Via via kwam ik 14 jaar geleden terecht bij het Verpleeg Collectief particuliere thuiszorg en daar werk ik nog steeds." Wat Mia erg aantrok in de particuliere thuiszorg is dat je zelf met de client een dagindeling kunt maken. Je verleent de zorg in zijn of haar tempo. Een groot verschil in wat ik toen deed en nu nog steeds doe is er eigenlijk niet. "Natuurlijk verleen ik geen zware zorg met veel tilwerk meer." Alhoewel we daar nu allerlei hulpmiddelen voor hebben, vroeger waren deze tilliften er nog niet. Doorwerken na pensioen is iets dat automatisch gebeurt en ook niet altijd een bewuste keuze is. Soms zijn zorgverleners vanwege lichamelijke problemen gedwongen om zelfs eerder te stoppen dan de pensioenleeftijd. Doorwerken na pensioen is uiteraard niet voor iedereen weggelegd.
Wanneer ik ga stoppen dat weet ik nog niet. Zo lang ik fit ben en blijf sta ik nog middenin het leven!
Nina van Sinten - HBO verpleegkundige niveau 6
Nina van Sinten is een jonge, gedreven HBO - Verpleegkundige die nu ruim 1,5 jaar aan het Verpleeg Collectief verbonden is als zzp'er particuliere thuiszorg. Ze is een zorgverlener in haar twintiger jaren en gepassioneerd voor het vak.
Nina startte haar studie Verpleegkunde aan de Fontys Hogeschool in Eindhoven en slaagde daar in 2017. Daarna wist ze meteen wat ze wilde: haar master halen in management wetenschappen en tevens de zorg in om meer ervaring op te doen. Door te starten in de thuiszorg als ZZP’er was dit voor haar de perfecte combinatie met de studie. Haar keuze als zzp'er particuliere thuiszorg is mede genomen door de positieve ervaring tijdens haar stage. In Someren werkte ze bij mensen thuis tijdens de verpleegopleiding en dat beviel haar zo goed, dat ze besloot verder te willen werken in de zorg voor mensen thuis. Met name de tijd en aandacht die je aan de cliënt kunt besteden in de particuliere thuiszorg, in tegenstelling tot het ziekenhuis waar patiënten meestal maar kort verblijven, sprak Nina erg aan.
“ In de particuliere thuiszorg kun je beter een band opbouwen met mensen. Mensen beter leren kennen. Dat trekt me aan.”
Nina heeft haar master nu vrijwel afgerond. Het biedt haar extra mogelijkheden voor de toekomst, die ze hoopt te combineren met thuiszorg.
Nina houdt ervan om met haar vak bezig te zijn en verpleegtechnische zorg te verlenen. Daarnaast vindt ze het ook prettig om mensen met dementie te begeleiden en een prettige dagbesteding te bezorgen. Naast haar werk in de zorg gaat Nina graag wandelen met de hond of een terrasje pikken met vriendinnen.
Na het afronden van haar studie hoopt ze ook weer eens toe te komen aan het lezen van een goed boek.
Brigitte Gessner, B - Verpleegkundige, niveau 4.
Aan haar achternaam kun je al opmaken dat Brigitte een Duitse achtergrond heeft. Brigitte is geboren in Stuttgart en op haar zesde levensjaar met haar ouders verhuisd naar Nederland. Ze had het daar niet altijd makkelijk gezien haar Duitse achtergrond. Haar vader kreeg een baan in Nederland en verhuisde om die reden met zijn gezin naar Nederland.
Als twintigjarige begon Brigitte als vakantiehulp bij de Zonhove in Son. De Zonhove is een instelling waarin kinderen en volwassenen met een (ernstige) meervoudige en/of lichamelijke beperking wonen, werken en leren in een zorgzame beschermde, veilige omgeving.
Dit werk beviel haar erg goed, met name de zorg voor de oudere bewoners. Voor Brigitte was dit de reden om te starten met haar opleiding tot B – verpleegkundige. Vroeger had je de A – verpleegkunde, dat leidde op tot de Algemeen verpleegkundige en de B – verpleegkunde, Bijzondere verpleegkundige. De B – verpleging richtte zich op de psychiatrische zorg.
“Ik was erg geïnteresseerd in de menselijke geest, in die van anderen en die van mezelf”
In 1976 begon ik met de Inservice opleiding tot B – verpleegkundige bij de Grote Beek in Eindhoven. Toen ze de opleiding verpleegkunde B ging doen heette het nog de R.P.I., Rijks Psychiatrische Inrichting. Een aantal jaren later werd de naam veranderd in "De Grote Beek”. De Grote Beek is een instelling voor psychische hulp. Bij de Grote Beek zat een grote verscheidenheid aan cliënten, soms was er sprake van dementie, mensen in een delier, psychose of depressie. De oudere cliënten spraken mij toen al het meeste aan.
“Wat ik leuk vond aan de Inservice opleiding is dat je naast de studie meteen aan het werk gaat, je doet ervaring in de praktijk op.”
Na de geboorte van mijn twee zoons ben ik altijd blijven werken. Ik ben wel van fulltime naar parttime gegaan. Na mijn scheiding ben ik weer begonnen met het fulltime werken. Mijn zoons zijn inmiddels uit huis dus ik ben flexibel in het invullen van mijn eigen tijd.
Een kennis die als verpleegkundige bij het Verpleeg Collectief werkte maakte mij attent op het verlenen van particuliere thuiszorg. Ik heb me aangemeld in 2005 en ben nooit meer weggegaan.
“Wat mij erg aantrekt in deze manier van thuiszorg verlenen is de band die je met je cliënten opbouwt. Je kunt samen met de cliënt thuis beslissen hoe de dag eruit gaat zien. Je kunt beslissen om samen met de cliënt weg te gaan, als dat nog kan, of juist thuis te blijven.”
“Ik heb zo veel fijne en mooie gesprekken met mensen kunnen voeren. Ik ben altijd erg geïnteresseerd in wat mensen beweegt of wat mensen bezig houdt. Door de intensieve thuiszorg die je verleent leer je de mensen waar je voor zorgt echt kennen”
“Naast mijn werk als verpleegkundige maak ik kunst. Ik heb de 6 – jarige opleiding aan de Academie voor Schone Kunsten in Arendonk ( België ) gevolgd. Door mijn werk als Zzp’er in de zorg heb ik het kunstenaarschap altijd goed kunnen combineren met het verlenen van particuliere thuiszorg. Meer werk van Brigitte is te vinden op haar website, www.brigittegessner.nl
Naast schilderen en thuiszorg verlenen heeft Brigitte nog een grote hobby, Golfen. Een à tweemaal per week probeert ze op de golfbaan te zijn, ook de winter.
Het werken als zzp'er particuliere thuiszorg biedt veel vrijheid, maar ook onzekerheid. Je bent zelf ondernemer en het komt weleens voor dat je minder werk hebt. In de 13 jaar dat ik voor het Verpleeg Collectief particuliere thuiszorg werk heb ik echter nog nooit zonder werk gezeten. Ik ben inmiddels op vele zorg adressen geweest.
"Alle mensen op de adressen die ik heb bezocht hadden wel iets bijzonders."
Voor wat meer zekerheid heb ik me aangesloten bij het Broodfonds. Daarmee kun je het risico van arbeidsongeschiktheid (deels) afdekken. In het Broodfonds werk je samen met andere ondernemers. In een Broodfonds ondersteun je elkaar op vrijwillige en gelijkwaardige basis. Je stort maandelijks een bepaald bedrag en kunt dan bepalen wanneer je wat laat uitkeren bij ziekte. Het werkt op een principe van wederzijds vertrouwen. Voor mij is dit een geruststelling mocht ik ooit langdurig uitvallen door ziekte. Indien je geen gebruik maakt van jouw ‘potje’ bij het Broodfonds krijg je het bedrag terug als je stopt met werken.
Voor de financiële afwikkeling van het zzp'en in de particuliere thuiszorg heb ik een boekhouder en dat loopt allemaal prima. Bovendien als je de boekhouding eenmaal op de rit hebt is het slechts nog een kwestie van gegevens aanleveren.
Natascha Mulder, MBO - Verpleegkundige, Niveau 4.
Natascha Mulder kwam als een van de jongere zorgverleners bij het Verpleeg Collectief werken in 2005.
Twaalf jaar geleden is het inmiddels dat haar moeder haar wees op een advertentie waarin het Verpleeg Collectief vroeg om zelfstandig verpleegkundigen in de thuiszorg. Ze waagde de stap tot zzp'er particuliere thuiszorg mede doordat er op dat moment een personeel – aanname stop was in de zorg.
In die twaalf jaar dat Natascha werkzaam is in de particuliere thuiszorg is er veel gebeurd. Natascha is inmiddels moeder geworden van 3 kinderen, waaronder 1 tweeling. De tweeling is inmiddels 5 jaar, haar oudste dochter 9. Natascha is ook na de geboorte van haar drie kinderen altijd door blijven werken in de particuliere thuiszorg als zzp'er particuliere thuiszorg.
“De vrijheid die je hebt door het zelf inplannen van je eigen uren, heeft er voor mij voor gezorgd dat ik naast het moederschap fulltime door heb kunnen werken.
Daar komt bij dat je ook kunt kiezen voor een zorg met diensten die jou op dat moment het meeste liggen.”
Particuliere thuiszorg gaat 24 uur per dag door, cliënten kunnen zorg afnemen vanaf 4 uur aaneengesloten tot 24 uurszorg. Natascha gaat verder : “Nachtzorg verlenen is voor mij op dit moment ideaal. “ ’s morgens of in de loop van de middag kom ik weer thuis, ik haal zelf mijn kinderen van school. “ Nou heb ik wel het voordeel dat ik een goede slaper ben, als ik een paar keer per nacht gewekt wordt slaap ik zo weer verder.
“Gelukkig heb ik altijd goede en flexibele oppas om me heen gehad, mijn moeder werkt nog 1 dag per week en mijn schoonmoeder werkt niet meer. Ik kan hen altijd vragen en in de regel hebben ze vaste dagen waarop ze kunnen oppassen. Mijn diensten plan ik zelf in , samen met het zorgteam, 1 of soms 2 maanden van tevoren. De dagen waarop ik werk geef ik dan door aan mijn oppas waardoor ik verzekerd ben van hulp op die dagen. “
Natascha heeft de opleiding MDGO afgerond en daarop volgend de opleiding tot MBO – verpleegkundige, niveau 4 tegenwoordig. Na haar opleiding is Natascha begonnen met haar werk op de kinderafdeling in het ziekenhuis. Later kwam daar het werk bij de Severinus Stichting, gehandicaptenzorg bij.
Tijdens het werken in het ziekenhuis was er geen tijd om aandacht aan de cliënten te kunnen besteden. Het ‘papierwerk’ dat gedaan moest worden in de reguliere zorg ging me tegen staan.
In het ziekenhuis was het 80 % van de tijd rapporteren, het schrijven van rapporten, verantwoording afleggen of pauzeren op vaste tijden. 20 % van de tijd bleef nog over voor het zorgen voor de cliënt. Ik ben in de zorg gegaan om te zorgen voor mensen. Oud, jong, chronisch, somatisch of psychogeriatrisch beperkt dat is me allemaal even lief, als ik maar voor iemand zorgen kan. Uiteindelijk werd mijn contract in het ziekenhuis niet verlengd. Daar kwam bij dat deze manier van zorgen mij geen voldoening gaf. De keuze om in de particuliere thuiszorg te blijven werken kwam voort uit deze onvrede en gebrek aan aandacht voor de cliënten.
“In het ziekenhuis bepaalt de staf het beleid, de cliënt is in deze zorgverlening niet leidend. In de particuliere thuiszorg is dit compleet anders. De cliënt bepaalt hoe de dag eruit gaat zien, het behoud van zelfredzaamheid is erg belangrijk.
Je bent in de particuliere thuiszorg als zorgverlener te gast in iemands huis, met de cliënt samen bepaal je hoe de dag eruit gaat zien. “
De interactie die je hebt met jouw cliënt, 1 op 1 zorg thuis, het vergroten of behoud van iemands zelfredzaamheid dat vind ik het mooiste om te doen.
Ik heb er toen ik begon wel aan moeten wennen dat ik zelf als enige verantwoordelijk was voor de zorg. Je bent alleen met de cliënt thuis en je moet zo goed mogelijk de situatie in proberen te schatten. Het voordeel hiervan is dat ik veel heb geleerd en er volwassener van ben geworden. Doordat jij degene bent die verantwoordelijk is leer je ook te handelen indien noodzakelijk. Daarnaast heb je veel te maken met familie. Zij hebben vaak ook een vrij duidelijk beeld van de zorg en daar zul je samen uit moeten komen.
Het is over het algemeen niet leuk als wij moeten komen, nodig zijn in iemands leven, de cliënten waar ik voor zorg zijn chronisch ziek. Dat zijn geen leuke situaties, mensen kiezen er niet voor maar hebben zorg nodig. Ze willen wel graag thuis blijven wonen en dat kan met onze zorg. Particuliere zorg inkopen is dan de oplossing om thuis te kunnen blijven met behoud van de eigen regie.
Bij het Verpleeg Collectief ben je aan werk als zelfstandig zorgverlener. Dit heeft voor- en nadelen natuurlijk.
“Ik heb veel baat bij de flexibiliteit die het biedt. Als mijn kinderen vakantie hebben plan ik mezelf bewust minder vaak in. In overleg met collega’s stellen we samen het rooster op, hoe flexibeler jij je opstelt hoe meer flexibel een collega vaak is richting jou.”
“Voor de nadelen als arbeidsongeschiktheid en dergelijke heb ik mezelf vanaf het begin af aan verzekerd. Samen met mijn partner hebben we toch een gezin om voor te zorgen. “
Hart aan het werk in de zorg
zal de komende tijd aandacht zijn voor individuele verpleegkundigenin de particuliere thuiszorg werkzaam via het Verpleeg Collectief particuliere thuiszorg.
Thea Smit, verpleegkundige A en B, docente Verpleegkundige A en wijkverpleegkundige, zzp'er particuliere thuiszorg
Thea Smit heeft in haar lange carriere veel ervaring opgedaan in de (thuis)zorg sinds het behalen van haar eerste diploma in 1971. Thea begon als jongste dochter van een gezin van 8 kinderen aan de in service A- verpleegkundige opleiding in Enschede. “ In die tijd ging je als meisje na de middelbare school of naar de kweekschool of je werd verpleegkundige” Thea koos het laatste.
“ Naast het verlenen van somatische zorg was ik erg geïnteresseerd in de psychische achtergronden van de mens” “ Ik ben na mijn opleiding tot A – verpleegkundige de B- verpleegkunde opleiding gaan doen in het Radboud UMC te Nijmegen.
” Naast het werken als verpleegkundige ‘aan het bed’ in het ziekenhuis trok het onderwijs haar ook en met de komst van haar eigen kinderen was het werken overdag in plaats van de onregelmatige diensten ook een uitkomst. “ Ik ben toen de docentenopleiding gaan volgen om daarna als docente Verpleegkunde A in Bennekom en Gouda te beginnen. “ Ik gaf les in verpleegkundig recht en rekenen, neurologische verpleegkunde en oncologische verpleegkunde.” “ Ik hielp eindejaars verpleegkundigen neurologie en oncologie met hun scriptie begeleiding. Intensief werk, maar erg leuk om te doen”
Thea verhuisde naar Amersfoort en bleef in eerste instantie lesgeven in het AMC te Amsterdam. “ Ik stond voortdurend in de file en was alleen maar aan het racen tussen privé en werk. Het kwartje viel toen mijn dochter achterin mijn auto zat, ik aan het racen was om haar op tijd weg te brengen voor zwemles en tegen me zei":
“ Door jou haal ik nooit mijn zwemdiploma!”
“Ik ben werk dichterbij gaan zoeken en ben vervolgens begonnen als docente Verpleegkunde A in Amersfoort. “
“ Het werk als docente gaf mij steeds minder voldoening. Dit had te maken met de organisatie van de opleiding en het grote verschil tussen Amersfoort en Amsterdam.”
Het leven is wat je gebeurt als je andere plannen maakt. Dit ging ook voor Thea op.
“ Ik kwam iemand tegen die in de thuiszorg werkte. Terug naar de basis dat leek me wel wat, direct contact met cliënten en familie in de directe omgeving bij cliënten thuis”
Thea heeft vervolgens de opleiding Maatschappelijke Gezondheidszorg (MGZ) tot verpleegkundige in de wijk gevolgd en is gaan werken als wijkverpleegkundige in Leusden en in Soest.
“ Het mooie aan het werken in de wijk is dat jij degene bent die moet signaleren en ernaar moet handelen.”
Thea stond ook aan de wieg van de succesvolle thuiszorg organisatie Buurtzorg, als 1 van de eerste zelfsturende teams in Huissen. “We hadden korte lijnen met de cliënt en waren direct bereikbaar.” “ Ik heb het met veel plezier gedaan, maar het was erg intensief, met name de palliatieve zorg”. “ Het is zeer dankbaar werk, maar heeft ook wel zijn impact, het gaat niet om jou als zorgverlener, maar enkel om de cliënt.”
Na deze hectische tijd besloot Thea het plannen, organiseren en indiceren achter zich te laten. Ze begon aan haar verdere loopbaan in de particuliere thuiszorg.
“ Weer terug naar het zorg verlenen aan bed. We verleenden hoofdzakelijk terminale zorg. Ik heb me toen nog verdiept in het palliatief redeneren; door het stellen van open vragen kun je tot de kern van zaken komen.” “ In de terminale thuiszorg komt het niet alleen neer op het somatisch begeleiden, maar ook op het psychisch begeleiden van cliënt en diens familie.”
“Nadat ik ook op persoonlijk vlak in aanraking kwam met terminale thuiszorg; ik heb mijn schoonzus thuis begeleid, besloot ik dat het misschien weer tijd was voor iets anders. “Het verlenen van terminale thuiszorg is erg mooi om te mogen doen, maar tegelijkertijd ook erg intensief” Weer toevallig kwam Thea een oud collega tegen van de docentenopleiding. Deze collega werkte al een aantal jaar voor Verpleeg Collectief particuliere thuiszorg.
Het mooie aan het werk dat Thea nu doet in de particuliere thuiszorg vindt ze de aandacht en zorg die je mensen kunt geven.
“Je bouwt echt een band op met mensen. Je kunt je inleven in de situatie, behoefte en gewoontes van de cliënt, maar je bent en blijft te gast bij hen in huis.”
Thea haalt daar veel voldoening uit en wil dat zeker nog een aantal jaren blijven doen.
“In de chronische particuliere thuiszorg kan ik echt mijn hart kwijt”
Meer informatie over het werken in de particuliere thuiszorg via het Verpleeg Collectief klik hier